Metroya girirəm halı pərişan.
Nə qədər adam var… Saysız-hesabsız.
Qatarlar şütüyüb ötür yanımdan,
Hər kəs öz işində sorğu-sualsız.
*
Eşikdə qarli qış, burda qaranlıq,
Nə soyuq, nə zülmət qəlbimə yatmır.
Yerin altındakı süni yaraşıq
Niyəsə könlümü açıb-ağartmır.
*
Taqqıltı, şaqqıltı, işıqlar rəng-rəng,
Qulaq eşitməyir ağız deyəni.
Gözlərim yol çəkir, bu səs, bu ahəng
Elə bil Bakıya qaytarır məni.
2003, Moskva
Сохранить в:
0 Responses
Stay in touch with the conversation, subscribe to the RSS feed for comments on this post.
You must be logged in to post a comment.